Chińscy naukowcy wykorzystali pyłki starożytnych drzew, aby określić, kiedy północno-wschodnia część Wyżyny Tybetańskiej wypiętrzyła się do obecnej wysokości, badania dostarczyły nowych wskazówek dotyczących formowania się Dachu Świata.

Wyniki badań opublikowane w piątek w czasopiśmie "Science" sugerują, że ten rejon obecnej Wyżyny szybko wypiętrzył się do obecnego poziomu około ośmiu, dziesięciu milionów lat temu.

Wysokość Wyżyny ukształtowała różnorodność biologiczną i klimat rejonu. Jednak w przeciwieństwie do jego dokładnie zbadanej południowej części, historia ewolucji północno-wschodnich krańców Wyżyny była mniej znana.

Grupa kierowana przez Miao Yunfa, naukowca z Northwest Institute of Eco-environment and Resources przy Chińskiej Akademii Nauk, zbadała nowo pobrane osady z basenu Qaidam w północno-wschodniej części Wyżyny Tybetańskiej, zawierające pochodzący sprzed milionów lat pyłek z górskich gatunków drzew iglastych, które rosną tylko w określonych zakresach wysokości.

Zrekonstruowali dwa równoległe zapisy wypiętrzenia tego terenu obejmujące 16 milionów lat. Odkryli, że około 15 milionów lat temu wschodnie i zachodnie rejony północno-wschodniej Wyżyny Tybetańskiej znajdowały się odpowiednio na wysokości 1969 i 1449 metrów nad poziomem morza.

Następnie, w wyniku gwałtownego wypiętrzenia w ciągu następnych kilku milionów lat, północno-wschodnie obszary podniosły się o około 2000 metrów – osiągając około 3685 metrów na wschodzie około 11 milionów lat temu i 3589 metrów na zachodzie około 7 milionów lat temu.

Po tym etapie, wskaźniki pozostały te w dużej mierze stabilne i, zgodnie z wynikami badań, tylko nieznacznie wzrosły.