18.11.2020 Źródło: Xinhua

Pomimo tego, że był weteranem tradycyjnego Tańca Xianzi, 58-letni Taszi Wangdu nigdy nie wystąpił przed szeroką publicznością. Dostał jednak w końcu swoją długo oczekiwaną szansę.
Taniec Xianzi to rodzaj tybetańskiej sztuki ludowej z długą historią sięgającą dynastii Tang (618-907), która łączy w sobie śpiew, taniec i muzykę smyczkową.

.

Jako pierwszy tybetański przystanek na starożytnym Szlaku Herbacianych Karawan Konnych, powiat Mangkam w prefekturze Qamdo szczyci się bogatą i wielobarwną kulturą ludową ze względu na wyjątkowe cechy geograficzne i historyczne tradycje kultury.
To tutaj Taszi Wangdu dołączył do około 3000 innych tancerzy Xianzi: mężczyzn i kobiet, młodych i starych.
Ubrani w tradycyjne tybetańskie stroje, z czystą przyjemnością występowali na „scenie” - dużym pasie łąk, zmieniając od czasu do czasu formacje, czasem gromadząc się w centrum, czasem rozchodząc się dookoła, a czasem tańczyli w kole trzymając się za ręce.

„W języku tybetańskim Mangkam odnosi się do miejsca gdzie królują dobroć i życzliwość”, stwierdza Taszi, dodając, że od dzieciństwa przy okazji tybetańskich świąt on i jego rodzina znajdowali jakąś otwartą przestrzeń na której rozpalali ognisko i wspólnie tańczyli.

Taszi nauczył się tańca Xianzi od swojego ojca i brata, gdy miał pięć lat, teraz, kiedy ma czas, uczy tańczyć swojego wnuka.

By się przygotować do występu tancerz-weteran przybył na łąkę, będącej sceną tanecznego spektaklu, dzień wcześniej. W dniu przedstawienia miał na sobie zupełnie nowy tradycyjny strój tybetański i związał swoje długie włosy.

Występ tancerzy trwał ponad pół godziny. Na czole Tasziego pojawiły się krople potu, które starannie wycierał, a w kącikach oczu pojawiły się zmarszczki wywołane uśmiechem.

„Tańczę Xianzi od dziesięcioleci, ale pierwszy raz tańczyłem z tak wieloma ludźmi” – mówi z dumą. „Nasza tradycyjna kultura powróciła”.

Według Changdrena, zastępcy dyrektora powiatowego biura kultury, taniec Xianzi to perła w olśniewającej koronie sztuki w Mangkam.

„Istnieje ludowe przekonanie, że taniec Xianzi przynosi szczęście, które nigdy się nie kończy” - informuje Changdren, zauważając, że ten taniec można tańczyć wszędzie, a liczba tancerzy nie ma znaczenia. „Czasami ludzie w Mangkam tańczyli przez cały dzień, przekazując w ten sposób tę formę sztuki ludowej młodszym pokoleniom”.

W 2006 roku Rada Państwa uznała Taniec Xianzi za narodowe niematerialne dziedzictwo kulturowe.

Aby zachować cenną tradycję, artyści ludowi w Mangkam nauczają i wykonują taniec Xianzi w szkołach. Taniec został również przystosowany do ćwiczeń gimnastycznych w 30 szkołach podstawowych i średnich na terenie powiatu.

Jak poinformował Changdren w ciągu ostatnich kilku lat odbyło się kilka znaczących konkursów Tańca Xianzi.

„Oczekujemy, że najbardziej utalentowani producenci i wykonawcy tańca poprawią jego kreatywność i poziom umiejętności, promując w ten sposób turystykę i naszą doskonałą tybetańską kulturę” - stwierdził Changdren.