24.03.2023| Żródło: CGTN [własne opracowanie tekstu oryginalnego]

Uważa się, że latawce, które zostały wynalezione w Chinach ponad 2000 lat temu , były najwcześniejszymi obiektami latającymi stworzonymi przez człowieka. Po stuleciach rozwoju latawce stały się jednym z reprezentatywnych tradycyjnych wyrobów rękodzielniczych w kraju, a technika wytwarzania latawców została wpisana na listę narodowego niematerialnego dziedzictwa kulturowego Chin w 2006 roku.

Latawiec w kształcie smoka wzbija się w powietrze w Pekinie. [Zdjęcie/CGTN]

Tradycyjna chińska technika robienia latawców obejmuje cztery etapy: wykonanie ramy, przyklejenie papieru do ramy, malowanie i dekorowanie, a następnie opanowywanie sztuki puszczania latawca.

Latawce typu Lhasa zyskały popularność w różnych regionach Tybetu, takich jak Lhasa, Shigatse i Zedang, a nawet rozprzestrzeniły się na sąsiednie kraje, takie jak Nepal i Bhutan. W czasach dynastii Qing (1644-1911) były szczególnie lubiane wśród przedstawicieli tybetańskich wyższych sfer.

Mieszkaniec Lhasy kultywujący tradycje niematerialnego dziedzictwa kulturowego buduje swój latawiec. [Zdjęcie/CGTN]

Umiejętności puszczania latawców w Lhasie demonstrowane są na specjalnie organizowanych zawodach. Doświadczeni praktycy mogą sprawić, że ich latawce szybko unoszą się i opadają, obracają się i kręcą w lewo lub w prawo, w zależności od nacisku, jaki wywierają na linkę latawca. W takich zawodach często dochodzi do bitew, w których zwycięzca przecina sznurek przegranemu w trakcie lotu, powodując jego odpłynięcie w siną dal.

Puszczanie latawców w  Lhasie to rozrywka sezonowa zatem ręcznie robione, pięknie dekorowane zabawki najczęściej sprzedawane w miastach takich jak Lhasa i Shigatse jesienią.