2020-12-13 Źródło: Xinhua via chinadaily.com.cn

Zmotoryzowani turyści w pobliżu góry Sapu w Ngachu, Tybetańskim Regionie Autonomicznym, 11 października 11 2020 r. (Xinhua / Jigme Dorje)

Jak wynika  badań opublikowanych na początku tego tygodnia w internetowym wydaniu czasopisma "Science Advances", środkowa i południowa część Wyżyny Tybetańskiej wypiętrzyła się do wysokości 3500 - 4500 metrów około 26 - 21 milionów lat temu. Najnowsze odkrycia podważają powszechne przekonanie, że Wyżyna osiągnęła wysokość 4600 metrów nad poziomem morza już 40 milionów lat temu.

Fang Xiaomin - szef grupy badawczej z Instytutu Badań Płaskowyżu Tybetańskiego Chińskiej Akademii Nauk powiedział, że przekazane  konkluzje są  wynikiem analiz skamienielin pochodzących z Basenu Lunpola, „pierwszorzędnej lokalizacji dla określenia historii wysokości płaskowyżu”.

Położone w centralnej części Wyżyny Tybetańskiej dorzecze jest źródłem bogatych i dobrze zachowanych gleb kopalnych, roślin tropikalnych i zwierząt, które można wykorzystać do analizy wypiętrzania się środkowej i południowej części Wyżyny, a także historii klimatu i zmian środowiskowych, wyjaśnił Fang.

Analiza wykazała, że ​​Wyżyna w części centralnej i południowej najpierw, w okresie pomiędzy 40 a 25 milionami lat temu, powoli się zdeformowała i opadła a wypiętrzyła się pomiędzy 25 do 20 milionem lat temu.

„To wskazuje na to, że Wyżyna była niższa niż 2300 metrów około 40 milionów lat temu i "urosła" powyżej 3500 metrów około 26 milionów do 21 milionów lat temu” - dodał Fang.

Zdjęcie lotnicze wykonane 9 lipca 2019 roku. Góra Nyanpo Yutse w Tybetańskiej Autonomicznej Prefekturze Golog w prowincji Qinghai. Prowincja Qinghai, której znaczna część leży Wyżynie Tybetańskiej to tereny górnego biegu rzek Jangcy, Żółtej i Lancang. [Zdjęcie / Xinhua]

Fang przekazał Agencji Xinhua, że ustalenie historii wypiętrzania się Wyżyny Tybetańskiej to „badanie o ogromnym znaczeniu”.
Poinformował przy tym, że Wyżyna jest najbardziej typowym śródkontynentalnym zdeformowanym i wyniesionym obszarem na Ziemi, a także obszarem, na którym wulkany i trzęsienia ziemi są bardzo aktywne. Zrozumienie ewolucji wysokości Wyżyny jest zatem kluczowe dla zrozumienia mechanizmów wzrostu i budowy Wyżyny, a także nawiedzających ją katastrof geologicznych i ukształtowania terenu.

Ponadto wyniki badań mogą pomóc nam zrozumieć wpływ wysokości płaskowyżu na regionalny i globalny klimat, środowisko naturalne i różnorodność biologiczną - powiedział naukowiec, którego zespół ma zbadać także związek między wypiętrzaniem się płaskowyżu a ewolucją monsunów azjatyckich.

Opracowanie powstało w wyniku współpracy naukowców z Chińskiego Uniwersytetu Nauk o Ziemi, Uniwersytetu Lanzhou, Uniwersytetu Poczdamskiego w Niemczech i Uniwersytetu w Rennes we Francji.