29.07.2024 Źródło: People's Daily Online

Na zdjęciu antylopa tybetańska sfotografowana w powiecie Xainza w prefekturze Nagqu, w południowo-zachodnich Chinach, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym [Xizang], 16 czerwca 2024 r. (Foto: Xinhua/Jigme Dorje).

Ostatnie zapisy monitoringu i badania chińskich naukowców ujawniają, że południowo-zachodnie Chiny, Tybetański Region Autonomiczny [Xizang], pozostaje jednym z regionów o najlepszej jakości środowiska ekologicznego na świecie a wdrożenie projektu budowy ekologicznej bariery bezpieczeństwa w regionie przyniosło znaczne korzyści.

Jak podaje IMHE monitorowanie i badania prowadzone przez naukowców wskazują, że Tybet zdołał zachować autentyczność swoich ekosystemów, przy tempie zmian wzorca ekologicznego mniejszym niż jeden procent, znacznie niższym niż w innych regionach Chin, co stanowi solidny fundament pod budowę krajowej bariery bezpieczeństwa ekologicznego, powiedział Wang Xiaodan, naukowiec z Instytutu Zagrożeń Górskich i Środowiska (IMHE) Chińskiej Akademii Nauk.

W Tybecie utworzono dziesięć stacji monitorujących środowisko: Xainza, Shannan, Nyingchi, Qamdo, Tingri, Shigatse, Nagqu, Ali, Gerze i Mangkam, które zapewniają wsparcie techniczne i dane dla oceny funkcjonowania bariery bezpieczeństwa ekologicznego i oceny skuteczności jej budowy.

Sekwestracja węgla, ochrona źródeł wody, ochrona gleby i wiązanie piasku w Tybecie uległy poprawie, podczas gdy populacje dzikich zwierząt i roślin wykazały pozytywny wzrost, a liczba antylop tybetańskich wzrosła z około 70 000 do prawie 300 000, powiedział Wang.

Zdjęcie lotnicze z drona wykonane 22 czerwca 2024 r. przedstawia krajobraz jeziora Serling Tso w Tybetańskim Regionie Autonomicznym. (Foto: Xinhua/Tenzin Nyida).

Według Wanga powierzchnia lasów w całym Tybetańskim Regionie Autonomicznym wynosi 12,31 procent, jakość większości terenów trawiastych uległa poprawie, zaś  66 procent naturalnych terenów podmokłych jest skutecznie chronionych.

Jak wynika z wyników badań obszar zagrożony pustynnieniem zmniejszył się w Tybecie o 35 000 hektarów w porównaniu z rokiem 2010 a występowanie niebezpiecznej pogody piaskowo-pyłowej w dolinie rzeki Yarlung Zangbo, typowym obszarze obserwacji, spadło o znaczące dwie trzecie.

W Tybecie powstało wiele różnych rodzajów rezerwatów przyrody obejmujących łączną powierzchnię 412 300 kilometrów kwadratowych, co stanowi ponad jedną trzecią całkowitej powierzchni regionu, skutecznie chronią one  217 gatunków dzikich zwierząt objętych ochroną krajową i 38 gatunków dzikich roślin objętych ochroną krajową.

Roczne średnie stężenia PM10 i PM2,5 w głównych miastach Tybetu zmniejszyły się odpowiednio o 28,1 procent i 37,5 procent w porównaniu z rokiem 2015, a także nastąpiła znacząca redukcja pogody piaskowo-pyłowej, powiedział Wang.

Żurawie czarnoszyje na zdjęciu w powiecie Xainza w prefekturze Nagqu, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym w Chinach, 9 czerwca 2024 r. (foto: Xinhua/Tenzing Nima Qadhup).

Badania wykazują, że jakość wody pitnej w źródłach w Tybecie spełnia normy krajowe ze wskaźnikiem zgodności wynoszącym 100 procent. Poziom zawartości metali ciężkich w większości gleb uprawnych w TRA jest lepszy niż krajowe normy gleb pierwszej klasy.

Jednak naukowcy wskazują również na to, że wysokogórskie i zimne środowisko ekologiczne w Tybecie jest niezwykle delikatne, a budowa bariery bezpieczeństwa ekologicznego jest złożonym i długoterminowym przedsięwzięciem, które wymaga ciągłych wysiłków w celu osiągnięcia trwałych rezultatów.

Chińscy naukowcy zaproponowali budowę bariery bezpieczeństwa ekologicznego na Wyżynie Tybetańskiej w 2006 r., a długoterminowy plan został zatwierdzony przez Radę Państwa w 2009 r., celem planu jest ukończenie tworzenia krajowej bariery bezpieczeństwa ekologicznego w Tybecie do 2030 r. — projekt zatem trwać będzie ponad dwie dekady.

Naukowcy przewidują, że do 2030 r., po zakończeniu projektu budowy bariery bezpieczeństwa ekologicznego, tybet będzie w stanie osiągnąć ogólne cele skutecznej ochrony, udanego zarządzania, stabilnej poprawy i bezpieczeństwa ekologicznego.
(Redakcja: Zhang Kaiwei, Zhong Wenxing)