2020-07-21 Autor: Palden Nyima i Daqiong Źródło: chinadaily.com.cn
Sanskryckie manuskrypty z Tybetańskiego Regionu Autonomicznego słusznie są określane jako  „jeden z największych skarbów ludzkości”, powiedziała austriacka ekspertka podczas odbywającej się w ubiegłym tygodniu w Pekinie konferencji poświęconej dziedzictwu kulturowemu.




- W czasie, gdy buddyzm rozprzestrzeniał się na Wyżynie Tybetańskiej, między VIII a XIV wiekiem, manuskrypty napisane w różnych językach indyjskich, zaczerpnięte z różnych regionalnych pism, zostały w dużych ilościach sprowadzone z sąsiednich Indii  - powiedziała Birgit Kellner, dyrektor Instytutu Kultury i Historii intelektualnej Azji, Austriackiej Akademii Nauk.

Kellner przedstawiła swą prezentację online podczas  międzynarodowego webinarium na temat tybetańskiego dziedzictwa kulturowego i wierzeń religijnych, którego organizatorem było  Chińskie Centrum Badań Tybetologicznych.

Austriacka uczona stwierdziła, że ​​te rękopisy odzwierciedlały cały zakres buddyjskiej kultury literackiej w jej długiej i różnorodnej historii.

Teksty zawierają również dzieła filozofów i mistrzów, których nazwiska nie zostały nigdzie wcześniej zapisane, dodała Kellner.

Zauważyła, że ​​rękopisy z Tybetu, głównie napisane w sanskrycie, są nieocenionym źródłem zrozumienia kulturowej, intelektualnej i religijnej historii buddyzmu w kontekście miejsc w których powstawały.

Rękopisy sanskryckie z Tybetańskiego Regionu Autonomicznego mają dziś w w Chinach status relikwii kultury.