9.03.2022 Źrodło:eng.tibet.cn China Tibet Online

W marcu, wraz z nadejściem wiosny, roślinność na „trzecim biegunie ziemi” zaczyna się odradzać. W parkach i na zielonych łąkach kwitną kwiaty a drzewa i krzewy wypuszczają pąki, tworząc uroczą wiosenną scenerię, podobnie jak wiosną 63 lata temu, kiedy ludzie na zaśnieżonej wyżynie w końcu rozpoczęli nowe życie.

28 marca 1959 r. rząd centralny podjął decyzję o rozwiązaniu byłego  lokalnych struktur rządowych Tybetu, To skłoniło ludność Tybetu do wdrożenia reform demokratycznych i obalenia zasad feudalnej pańszczyzny. Miliony poddanych uzyskały wówczas wolność. 19 stycznia 2009 r. podczas drugiej sesji IX Kongresu Ludowego Tybetańskiego Regionu Autonomicznego przegłosowano ustanowienie 28 marca dniem rocznicy wyzwolenia chłopów pańszczyźnianych w Tybecie.

Tybetem rządziły przez wieki teokratyczne elity feudalne. Wyzyskiwano i uciskano ponad milion poddanych. Prawa dawnego Tybetu dzieliły ludzi na trzy klasy oraz dziewięć stopni, jasno określając ich nierówny status prawny. Prawa człowieka zostały odebrane chłopom pańszczyźnianym przez klasę panów. Snang Rtse Shag, położony na północ od świątyni Dżokhang w Lhasie, było centrum wymiaru sprawiedliwości dawnego Tybetu. Niesławnie znane jako „żywe piekło”, było to miejsce, w którym poddani byli torturowani i zabijani .

Reforma demokratyczna całkowicie zniosła feudalny system pańszczyźniany i przyniosła fundamentalne zmiany w ustroju społecznym Tybetu. Dzięki demokratycznej reformie chłopi pańszczyźniani zostali wyzwoleni, uzyskali wolność osobistą i stali się panami nowego społeczeństwa.

Od ciemności do świtu - dawni chłopi pańszczyźniani otrzymywali własną ziemię, narzędzia rolnicze, zwierzęta gospodarskie i inne środki produkcji. Po ponad 60 latach ciężkiej pracy rolnictwo i hodowla zwierząt w Tybecie, po okresie, w którym liczyć można było jedynie na wolę nieba, położyły kres problemom związanym z wyżywieniem narodu, a modernizacja stała się ciągłym procesem.

Na miejscu ceremonii wiosennej orki w 2022 r. Sonam Wangzha, mieszkaniec społeczności Jedeshol, w powiecie Konggar, w prefekturze Lhoka, pracował drewnianymi grabiami. Niedaleko od niego  pracowały nowoczesne maszyny rolnicze. Mówiąc o mechanizacji rolnictwa, 72-latek raz po raz chwalił dobrodziejstwa jakie dają maszyny.

Wraz z reformą i otwarciem kraju poziom rozwoju społecznych sił wytwórczych Tybetańskiego Regionu Autonomicznego stopniowo synchronizował się z poziomem całego kraju, a ludzie ze wszystkich grup etnicznych w Tybecie cieszą się owocami współczesnej cywilizacji. Bao Shufen, studentka ze wsi Shaqiong, w powiecie Zayul, w prefekturze Nyingchi, pracuje obecnie w Zhuhai w prowincji Guangdong. Z górzystej rodzinnj wsi po metropolię, zaadaptowała się do nowego środowiska i pracy, a także stała się świadkiem różnych cudowności poza poza wyżyną.

Najlepszym sposobem upamiętnienia historii jest tworzenie nowej historii. Dzisiaj ci, którzy są w Tybecie, pochodzą z Tybetu lub jadą do Tybetu, wszyscy na swój sposób obserwują i piszą nowe historie o Tybecie.