10.05.2024| Źródło: Xinhua

Zdjęcie wykonane telefonem komórkowym 20 maja 2019 r. przedstawia park Norbulingka w Lhasie. (Xinhua/Purbu Zhaxi)

10.05.2024| Źródło: Xinhua
Od początku maja w Norbulingce, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO miejscu w Lhasie, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym [Xizang] w południowo-zachodnich Chinach, można oglądać piętnaście cennych artefaktów kulturowych, a każdy z nich opowiada historię wymiany kulturalnej między Tybetańczykami i ludem Han.

Artefakty zostały wybrane i zaprezentowane przez kilka instytucji kulturalnych, w tym Pałac Potala, Norbulingka, Muzeum Tybetu, Klasztor Drepung i Świątynię Ramoche.

Baldachim obrazu thangka „Wielkie współczucie radży Dharma”, jego górna część, ozdobiona jest chmurami pomyślności i wzorami chińskiego smoka, co ukazuje wysoki szacunek, jakim rząd centralny dynastii Ming (1368-1644) darzył Shakya Yeshe, tybetańskiego mnicha z buddyjskiej sekty gelug , a także jest wyrazem przyjaźni między nimi.

„Thangka była świadkiem interakcji i integracji buddyzmu tybetańskiego z rządem centralnym” – wyjaśnia Selima, dyrektor działu zabytków kultury Norbulingki.

„To historyczne świadectwo wymiany artystycznej i współpracy między narodami Han i Tybetu, a także wizualny dowód, że region ten jest częścią Chin od czasów starożytnych” – dodaje Selima.

Najmniejszym eksponatem na wystawie jest złoty kolczyk wydobyty z grobowca Imperium Tubo (618–842) w powiecie Damxung w prefekturze Lhasa.

He Wei, pracownik naukowy  Instytutu Ochrony Zabytków Kultury TRA, powiedział, że jedną stronę jubilerskiego cacka zdobi wizerunek ptaka z dużymi skrzydłami i długą szyją, pochodzącego z równin środkowych Chin, a druga przedstawia stojącego lwa z Azji Zachodniej.

„Kolczyk do uszu wykonano w środkowych Chinach za panowania dynastii Tang (618–907), a później przywieziono go do Tybetu jako prezent lub w ramach handlu” – powiedział. Podobny kolczyk do uszu z tego samego okresu wydobyto również z podziemnego pałacu świątyni Famen w prowincji Shaanxi.

Jadeit to symbol kulturowy, który łączy Tybet ze środkowymi Chinami. Jego popularność stopniowo rozprzestrzeniła się w Tybecie za panowania dynastii Yuan (1271-1368), a najpopularniejszy był jadeit Yangzhi, rodzaj białego jadeitu, którego nazwa wzięła się od jego podobieństwa do tłuszczu baraniego.

„Do dziś tybetańskie słowo oznaczające «jadeit» jest transliteracją chińskiego słowa «yangzhi»” – powiedział Keru Pasang Norbu, zastępca kustosza Muzeum Tybetu, pokazując pieczęć z białego jadeitu podarowaną Tybetowi przez rząd centralny dynastii Yuan.

W Norbulingce wystawiony jest także tradycyjny tybetański stojak na herbatę pokryty małymi, okrągłymi dziurkami. Badacze nie wiedzieli, w jaki sposób przedmiot był wykorzystywany, dopóki nie połączyli go z czarką na wysokich nóżkach z dynastii Ming. Po wsunięciu nóżek takich czarek w otwory stojaka na herbatę, naczynia do picia są stabilnie podparte i można je przesuwać wraz ze stojakiem.

„Wystawione artefakty udowodniły, że naszą długą historię i wspaniałą kulturę tworzyły wszystkie grupy etniczne żyjące na tym rozległym terytorium” – powiedział Keru Pasang Norbu.