10.06.2023| Źródło: CGTN
Alai jest chińskojęzycznym poetą i powieściopisarzem pochodzenia tybetańskiego. Był także redaktorem naczelnym Science Fiction World. Urodził się w 1959 roku w powiecie Barkam, w Tybetańsko - Qiangijskiej Autonomicznej Prefekturze Ngawa w prowincji Syczuan [oficjalnie:Ngawa - Prefektura Autonomiczna Tybetańskiej Mniejszości Etnicznej i Mniejszości Etnicznej Qiang]. Wikipedia
___________________________________

Alai, laureat piątej edycji Nagrody Literackiej Mao Dun i wiceprezes Stowarzyszenia Pisarzy Chińskich, jest płodnym i wszechstronnym pisarzem. Wiele jego książek, takich jak „Czerwone maki” czy „Pusta góra”, zostało przetłumaczonych na dziesiątki języków i opublikowanych w wielu krajach. Choć tło fabuły każdej z książek jest inne, wszystkie one wyrażają uczucia autora do swojej ojczyzny i skłaniają czytelników do głębszego zastanowienia się nad sensem życia.

Urodzony w niewielkiej wiosce w północno-zachodniej części  Wyżyny Tybetańskiej w prowincji Syczuan w 1959 roku, Alai ukształtował swą wyobraźnię, słuchając od starszych wielu tybetańskich opowieści ludowych. W morzu literatury zanurzył się  po przyjęciu do normalnej szkoły w Syczuanie.


Współczesny chiński pisarz Alai w młodości. /CGTN

Alai opublikował swój pierwszy zbiór wierszy i swój pierwszy zbiór opowiadań, gdy miał 30 lat. W tych utworach Alai lirycznie opowiada o górach i rzekach Wyżyny Tybetańskiej. W tym czasie był wschodzącą gwiazdą w świata literackiego. Nie był jednak zadowolony z poziomu tych dwóch książek i postanowił odpocząć trochę w poszukiwaniu inspiracji. Ponownie wszedł w świat i relacje między sobą a rodzinnym miastem, a następnie zwrócił uwagę na lokalną historię, poświęcając się studiowaniu lokalnej kultury i literatury mówionej. Zdał sobie sprawę, że aby jego dzieła poszły dalej, musi nawiązać głębszy związek z ludźmi i ziemią.

Po latach ciężkiej pracy w końcu ukończył swoją pierwszą "pełnometrażową" powieść „Czerwone maki”. Książka oparta jest na legendarnej postaci wywodzącej się z folkloru i skupia się na ekstrawaganckich i brutalnych rządach klanu tybetańskich watażków w latach 1900-1950. Narratorem historii jest syn wodza, samozwańczy „idiota”, który ujawnia waśnie, tajemnice i knuje z myślą o walkce swojej rodziny o władzę. Z punktu widzenia tego indywiduum powieść ukazuje upadek systemu zwierzchnictwa na Wyżynie i zmiany, jakie przyniosła budowa nowego społeczeństwa.


Alai publikuje swoją pracę „Czerwone maki” w 1998 r. /CGTN

Za „Czerwone maki” Alai został laureatem piątej Nagrody Literackiej Mao Dun. Miał wówczas 41 lat, co czyniło go wówczas najmłodszym zdobywcą tej prestiżowej nagrody. Magazyn Dangdai opisał jego pracę jako „najlepszą jak dotąd chińską powieść o grupach etnicznych”.

Po „Czerwonych makach” Alai postanowił kontynuować pisanie o swoim rodzinnym mieście i stworzył nowe dzieło, wykorzystując innowacyjne techniki literackie. Koncentrując się na życiu na wsi, wybrał sześć powiązanych ze sobą historii, aby stworzyć unikalną strukturę płatków. To genialne dzieło nosiło tytuł „Pusta góra”.


Alai, znany współczesny chiński pisarz /CGTN

Alai nie chciał być artystą, który skupia się jedynie na pisaniu. W czasach pisania „Pustej góry” był redaktorem naczelnym Science Fiction World. W 2006 roku opublikował w czasopiśmie powieść Liu Cixina „Problem trzech ciał”. Pod kierownictwem Alai magazyn Science Fiction World miał nakład setek tysięcy egzemplarzy, stając się wówczas największym na świecie magazynem science fiction. W 2018 roku Alai napisał scenariusz do filmu o wspinaczce na szczyt Czomolungmy. Po przeprowadzeniu dogłębnych wywiadów i badań Alai uporządkował kwestie głównych bohaterów i fabułę, a także ukończył scenariusz filmu "Alpinista" [„The Climber”], który opowiada ekscytującą historię chińskich alpinistów i zastanawia się nad wartością życia.


Współczesny chiński pisarz Alai przy biurku. /CGTN

Patrząc wstecz na swoje życie po ponad sześciu dekadach, w tym ponad 40 latach pisania, Alai przypisuje większość swoich sukcesów czytaniu i podróżom. Powiedział, że będzie nadal podróżować i wchodzić w głąb kraju, który kocha, aby móc napisać więcej o tej wspaniałej epoce.