12.06.2021 Źródło:cgtn.com
Kwestia wolności religijnej w Tybecie była wielokrotnie poruszana jako delikatna kwestia od czasu pokojowego wyzwolenia regionu w połowie XX wieku. Chociaż jest wielu pesymistów, szczególnie na Zachodzie, miejscowi wierzący błagają o różnice.

Qiongzhuigesang Tunwang, student Kolegium Buddyjskiego Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, który jest także „Żywym Buddą” – tybetańskim buddystą wyróżniającym się w swoich praktykach religijnych – powiedział, że gdyby był wcześniej wyznawcą szkoły gelug buddyzmu tybetańskiego, mógłby się tylko uczyć co ta sekta miała do zaoferowania. Teraz może uczyć się rzeczy od innych sekt, takich jak szkoły sakja i kagju, w miejscach takich jak ta uczelnia, co wcześniej byłoby niewyobrażalne.

Powszechnie uważa się, że buddyzm został wprowadzony do Tybetu w VII wieku. Od 1300 lat buddyzm tybetański wciąż się rozwija i rośnie. Główne szkoły buddyzmu tybetańskiego to ningma, kagju, sakja i gelug.



Obecnie studenci Tybetańskiego Kolegium Buddyjskiego, z których wielu uważa się za Żywych Buddów, mogą wybierać do studiowania spośród szerszej gamy sekt. Mówią, że jest to przykład tego, jak ich wiara wyglądała przed pokojowym wyzwoleniem Tybetu.

Gesang Wangdui, zastępca dziekana Buddyjskiego Kolegium Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, powiedział, że najważniejszą rzeczą dla wierzącego jest uczenie się i praktykowanie swoich wierzeń, dlatego rząd wydał ogromne sumy pieniędzy na zbudowanie takiego kolegium, do którego przyjmowani są wierzący. Gdzie wierzący nie musi zabiegać o opiekę i nie musi się na co dzień martwić o wyżywienie i zakwaterowanie. Co więcej, gdzie są szkoleni przez najwyższej klasy mistrzów różnych sekt buddyjskich zaproszonych przez uczelnię.

Wolność przekonań religijnych wszystkich grup etnicznych jest chroniona konstytucją i prawami, a wszystkie religie i sekty religijne są jednakowo szanowane i chronione, jak wynika z białych ksiąg o Tybecie wydanych przez Biuro Informacyjne Rady Państwa.

Konstytucja Chińskiej Republiki Ludowej stanowi, że „żaden organ państwowy, organizacja publiczna ani osoba nie mogą zmuszać obywateli do wiary lub niewierzenia w jakąkolwiek religię; ani nie mogą dyskryminować obywateli, którzy wierzą lub nie wyznają  żadnej religii”.