Dziewiętnastoletni Tenzin Czogjal jest studentem Jiangsu High School w Lhasie. Gdy idzie przez kampus nikt nie zwraca na niego szczególnej uwagi. Jest odbierany jako zwykły uczeń, ma jednak niezwykłe marzenie: chce być poetą, który pisze w języku tybetańskim. Jego nauczyciel dostrzegł jego talent i zachęca go do ciężkiej pracy nad swoimi marzeniami.

Co przyciąga młodego człowieka do literatury tybetańskiej? Jakie są relacje pomiędzy Tenzinem Choegyal i literaturą tybetańską?

Geneza języka tybetańskiego: Zamek na Skale

Gdy Tenzin Czogjal był 7-letnim chłopcem, rozpoczął edukację w szkole w Lhasie. Daleko od Shigatse, swojego miejsce urodzenia, zaczął naukę języka tybetańskiego. Introwertyczny język otworzył Tenzinowi nowe okno na życie; poprzez pisanie mógł powiedzieć, mógł przenieść uczucia wypływające z jego serca na papier.

Geneza języka tybetańskiego nie została definitywnie rozstrzygnięta. Ludowe podania mówią, że 1300 lat temu, w północnej Lhasie, wewnątrz zamku zbudowanego na szczycie ogromnej skały, w miejscu zwanym Phabongkha, uczony Thonmi Sambhota wykorzystując istotę sanskrytu wynalazł język Turfan.

Sambhota został wysłany przez Songtsena Gampo na studia w Indiach i w innych krajach po czym wrócił do Tybetu. Język który stworzył ostatecznie stał się nowoczesną wersją języka tybetańskiego.

Zala Dawa Zangpo, badacz z Tybetańskiego Instytutu Badań Sztuki Etnicznej stwierdził: "Starożytny język Tybetu mający ponad 3000 lat historii nazywano językiem Shang Shung, ma ponad 3000 lat. Współczesny język tybetański zawdzięczamy Thonmi Sambhota, który wykorzystał elementy Shang Shung a także elementy indyjskich języków Ranjana i Awar.

Linia kolejowa między Shigatse i Lhasą działa już od pewnego czasu, ale Tenzin nie wrócił do domu.

Po dziesięciu latach w szkole, podobnie jak inni uczniowie, Tenzin potrafi teraz sprawnie pisać w języku tybetańskim na szkolnych zajęciach i rozumie wszystkie tybetańskie podręczniki.

Przyjechał do Lhasy kiedy jego rodzice przybyli w poszukiwaniu pracy. Raz się zagubił w przejściu z życia na wsi do tętniącego życiem miasta, ale po tym jak nauczył się pisać, zaczął wylewać z siebie swoje uczucia.

W wieku 16 lat Tenzin napisał esej pod tytułem "Moje Miasto", za który zdobył pochwały od swojego nauczyciela. Było to jego pierwsze dzieło literackie w języku tybetańskim. W eseju Tenzin opisał piękne zabytki Shigatse, swoje przyjemności jakie czerpał z dzieciństwa i tęsknotę za rodzinnym miastem. Kończąc esej pisał: "Po tych wszystkich latach, nie wróciłem do domu."

Sztuka czerpie z życia. Twórczość Tenzina jest całkowicie zanurzona w życiu. Głębokie emocje, bardziej dojrzałe niż jego wiek, profesjonalne używanie języka tybetańskiego, naprawdę poruszyły  jego nauczyciela, a także doprowadziły do tego, że w liceum wstąpił do Tybetańskiego Klubu Literackiego.

Transformacja: Tybetański Poemat z ukrytymi słowami

Liceum Jiangsu jest całkowicie nową szkołą, wyposażoną w zaawansowane technologicznie i kompleksowe obiekty, wszyscy nauczyciele trafili tu z Jiangsu, przyjechali aby pomóc w edukacji w Lhasie.

18-letni Tenzin kontynuuje swoją drogę do literatury przyłączając się do Tybetańskiego Klubu Literackiego o nazwie "Tybetański Klub Literacki Langcuo Metog".

Klub umożliwia uczniom czytanie i omawianie literatury, doskonalenie kaligrafii tybetańskiej oraz daje możliwość udziału w konkursach literackich w języku tybetańskim. Wśród uczniów ze wszystkich szkół najwyższym uznaniem cieszy się konkurs literacki.

W ostatnim konkursie Tenzin zdobył najwyższe wyróżnienie tybetańskim poematem uwydatniającym ukryte słowa na początku każdego wiersza. "Ten wiersz rozpoczyna każdą linię jedną z 30 liter alfabetu tybetańskiego i opisuje, jak na uczelni, niektórzy uczniowie marnują życie wpadając w złe nawyki, i zachęca ich do nauki.", Powiedział Tenzin.

Pan Namgyel, założyciel tybetańskiego Klubu Literackiego, powiedział: "Aby móc pisać w taki sposób trzeba mieć niezwykłą biegłość w używaniu z języka tybetańskiego, jest to niesamowite osiągnięcie tego młodego człowieka. Tenzin ma to, czego potrzeba, aby być poetą ".

Przez naukę tybetańskiego a następnie pisanie wierszy po tybetańsku Tenzin jest coraz bliżej i bliżej snu o literaturze tybetańskiej.