Źródło: China Tibet News

Latawce w historii tybetu pojawiły się ponad  1000 lat temu, w języku tybetańskim są nazywane "Qiapi" lub "Xiuxia".

Tybetański latawiec jest szczególnie popularny w Lhasie, Shigatse a także w innych regionach Tybetu. W odróżnieniu od latawców z Chin Wewnętrznych, które pojawiają zawsze się podczas Qingmingjie (Święta Zmarych), tybetańskie latawce są używane podczas jesiennych obrzędów związanych ze zbiorami („dożynkami”), kończącymi żniwa i zbiór owoców.

Tybetańskie latawce są romboidalne, ozdobione rysunkami  ściśle związanymi z życiem i religią Tybetańczyków. Poza tym odznaczają się unikalnymi walorami estetycznymi.

Ważnym obyczajem związanym z tybetańskimi latawcami są „walki latawców”. Orężem każdego latawca biorącego udział w „walce”jest linka, którą uderza się i ociera o inne latawce. Ten, który utrzyma się na niebie jest zwycięzcą. „Oręż” tworzy się wklejając różnego rodzaj powłoki określane w języku tybetańskim jako "NA". Jest to mieszanina kawałków szkła, mąki, cukru i kalafonii. Poprzez takie „uzbrojenie” sznurek latawca staje się wystarczająco ostra by przeciąć linki innych latawców.

Tybetański latawiec. [Foto/China Tibet News]

Fan tybetańskich latawców puszcza swojego latawca nad rzeką Lhasa. [Foto/China Tibet News]