2019-04-14 Źródło: Xinhua
Regionalny Instytut Badań nad Sztuką Etniczną Tybetańskiego Regionu Autonomicznego przygotowuje raport dotyczący tradycyjnej opery tybetańskiej.
Sztuki opery tybetańskiej zostały podzielone na sześć kategorii - opera Sharpamani, opera Paron, opera tybetańska Qamdo, opera Moinba, opera tybetańska - niebieska maska i opera tybetańska biała maska.
Rejestr zaczęto tworzyć w 2016 roku, zawiera on m.in: nazwy oper, melodie, pochodzenie, popularne tematy, sztuki dramatyczne, muzykę i sztukę sceniczną. Szczególnym momentem w tworzeniu rejestru było uznanie opery Sharpamani i opery Paron, jako niezależnych gatunków.
Numu, dyrektor Instytutu, powiedział, że ma to wielką wartość w badaniu historii, kultury i zwyczajów ludowych w operze tybetańskiej.
Opera Sharpamani jest szczególnie popularna w Drenthang w powiecie Dinggye w Xigaze w Tybecie. Pod względem muzyki, kostiumów i procedur wykonawczych zachowuje wczesne cechy opery tybetańskiej .
Nazywana „przodkiem dramatu tybetańskiego” opera Pargona powstała w XII wieku. Jest to kompletna struktura, a także wyjątkowy śpiew, maski, kostiumy i tańce.
Dzięki silnemu wsparciu ze strony rządu opera tybetańska ciągle się rozwija. Tylko dla w gatunku „błękitnej maski” w całym regionie działa 138 zespołów ludowych.