2019-04-14 Źródło: Xinhua



Regionalny Instytut Badań nad Sztuką Etniczną  Tybetańskiego Regionu Autonomicznego przygotowuje raport dotyczący tradycyjnej opery tybetańskiej.

Sztuki  opery tybetańskiej zostały podzielone na sześć kategorii - opera Sharpamani, opera Paron, opera tybetańska Qamdo, opera Moinba, opera tybetańska - niebieska maska i ​​opera tybetańska  biała maska.

Rejestr zaczęto tworzyć w 2016 roku, zawiera on m.in: nazwy oper, melodie, pochodzenie, popularne tematy, sztuki dramatyczne, muzykę i sztukę sceniczną. Szczególnym momentem w tworzeniu rejestru było uznanie opery Sharpamani  i opery Paron,  jako niezależnych gatunków.

Numu, dyrektor Instytutu, powiedział, że ma to wielką wartość w badaniu historii, kultury i zwyczajów ludowych w operze tybetańskiej.

Opera Sharpamani jest szczególnie popularna w Drenthang w powiecie Dinggye w Xigaze w Tybecie. Pod względem muzyki, kostiumów i procedur wykonawczych zachowuje wczesne cechy opery tybetańskiej  .

Nazywana „przodkiem dramatu tybetańskiego” opera Pargona powstała w XII wieku. Jest to kompletna struktura, a także wyjątkowy śpiew, maski, kostiumy i tańce.

Dzięki silnemu wsparciu ze strony rządu opera tybetańska ciągle się rozwija. Tylko dla w gatunku „błękitnej maski” w całym regionie działa 138 zespołów ludowych.