Tybetański bangdian jest wyjątkową częścią ubioru tybetańskich kobiet.
Jest to kolorowe ubranie, zbudowane z wielu wełnianych materiałów zszytych razem ze sobą poziomo, które są podstawowym materiałem większości tybetańskich szat. Jest to ulubiona część kobiecej garderoby, bo nie jest ona tylko dekoracyjna, ale również chroni przed zimnem. Powoli zaczyna być on potocznie nazywany tybetańskim fartuchem. W dzisiejszych czasach Tybetańczycy używają go również do dekoracji ścian w salonach. Miasto Lhoka jest jednym z największych centrów produkcji bangdianów, dlatego zwane jest również "domem bangdianów".

Wytwarzanie bangdianów jest skomplikowanym procesem. Podstawowym materiałem jest owcza wełna. Po wyczesaniu wełny i skręceniu ich we włóczkę, wełniane nici przekładane są na maszyny dziewiarskie i tkane według tradycyjnych wzorów. Po kilkukrotnym farbowaniu, przemywaniu i osuszeniu, materiał nareszcie jest gotowy. Do tego procesu są używane barwniki przygotowane przez tybetańskiego rzemieślnika. Włóczka może być farbowana nawet do 20 jaskrawych kolorów które nigdy nie wyblakną. Skręcanie wełny we włóczkę jest czasochłonnym i pracochłonnym zajęciem. W trakcie kiedy kobiety zazwyczaj skręcają włóczkę mężczyźni obsługują maszynę dziewiarską.

Notka: W Lhasa oraz pobliskich terenach Bangdian jest zazwyczaj noszony przez kobiety jako symbol dojrzałości. Natomiast w Shigatse i innych rejonach Bangdian jest noszony zarówno przez kobiety jak i dziewczynki i nie ma żadnej różnicy w kolorze oraz wzorze, tylko w rozmiarze.

Poniżej prezentujemy kadry w filmu poświęconemu bangdianom.