Ukierunkowana walka z ubóstwem: zidentyfikowanie oraz utworzenie baz danych ludzi potrzebujących pomocy pozwoliły w ciągu ostatnich czterech lat zmniejszyć liczbę potrzebujących  pomocy Tybetańczyków o 500 tyś. osób

Tybetańskie Biuro do Walki z Ubóstwem stopniowo tworzyło system, dzięki któremu przeanalizowano wszystkie przyczyny tego zjawiska oraz wygospodarowano fundusze na rzecz biednych ludzi.

Tybet zastosował w swoim planie zasadę "bogaci pomagają biednym wydostać się z ubóstwa". System ten opiera się na wykorzystywaniu zdolnych ludzi w walce  ubóstwem.

Tsering, zastępca dyrektora Biura do Walki z Ubóstwem w Lhasie powiedział, "Ci zdolni ludzie mają doświadczenie, umiejętności, oraz środki do tego, żeby pomagać innym. Z małą pomocą wcielili w życie serie projektów, które zapewnią wielu rodzinom pewne i godne wynagrodzenie, oraz premie. Już teraz można dostrzec wyniki ich działań.

Gałęziowa walka z ubóstwem polegająca na tym, że biedni ludzie wykorzystują rozwój przemysłowy w celu zwiększenia przychodów. Do lipca 2017 roku Tybet pomógł 34,000 osobom wydostać się z ubóstwa, właśnie dzięki „gałęziowej walce” z ubóstwem, a ilość beneficjentów tej metody sięgnęła 130 tyś. osób

Tybet w walce z ubóstwem skupił się na 5 głównych gałęziach przemysłu: rolnictwie, akwakultury, przemyśle przetwórstwa produktów zwierzęcych, przemyśle rękodzielnictwa etnicznego i branży turystycznej. Biorąc za przykład Lhasę, od 2011 do 2014 roku wcielono w życie 692 projekty oraz zainwestowano 716 milionów juanów (109 milionów USD), poprzez pomoc jednorazowo zwiększono dochód per capita wśród farmerów i pasterzy o 16.63% do 9258  juanów (1447 USD) w 2014r.

Tybetańska „gałęziowa” walka z ubóstwem miała dalekosiężne skutki. W „chińskim raporcie dotyczącym rozwoju społecznego”, opublikowanym przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, jest podawana jako przykład „nauczania” zamiast „dawania”.  Zapoczątkowało to np. wielkie sukces firmy Tybetańska Woda Mineralna 5100 sp. z.o.o. chwalonej za rozwój branży wód mineralnych ( przy jednoczesnej walce z ubóstwem i włączaniem ludzi ubogich do społeczeństwa) przy wykorzystaniu miejscowych zasobów i możliwości.

Walka z ubóstwem w sferze edukacji: Sekretarz Generalny Xi Jinping powiedział, że wiedza jest niezbędna w walce z ubóstwem. Rozwój intelektualny jest kluczowy dla wyzwolenia się z ubóstwa.

W ostatnich latach Tybetański Region Autonomiczny przywiązywał dużą wagę do rozwoju infrastruktury edukacyjnej i zwiększył inwestycje w tym zakresie. Zwiększono standaryzację budynków szkół i szkół z internatami; wdrożono plan reform dla słabych szkół; w celu złagodzenia ubóstwa priorytetowo traktuje się budowę szkoły w rejonach do których skierowano przesiedleńców z najuboższych miejsc. Według statystyk, korzystając z działów pomocy na wszystkich poziomach "Dwunastej pięciolatki " (2011-2015) zgromadzono 1,274 mld juanów (0,194 mld dolarów) w funduszach pomocowych, które pozwoliły wy budować 485,700 metrów kwadratowych powierzchni budynków szkolnych, zakupić 490 000 książek i podręczników oraz zbudować 50 laboratoriów.

Turystyka w walce z ubóstwem: walka z ubóstwem w sferze turystyki stwarza biednym możliwość zatrudnienia i rozwój własnej przedsiębiorczości poprzez zwiększanie turystycznych zasobów tej branży. Dzięki temu osoby żyjące poniżej progu ubóstwa dzięki własnej ciężkiej pracy mogą wydostać się z biedy.

Tybet jest rozległy i ma zróżnicowany krajobraz. Ponadto ma również unikalną kulturę i związaną z nią religię. Te bardzo atrakcyjne czynniki zapewniają są naturalnymi stymulatorami rozwoju turystyki w regionie.

Obecnie w regionie funkcjonuje 6666 rodzinnych pensjonatów które należą do rolników i pasterzy, właścicielami 70 z nich są rodziny należące do grupy ubogich. Potencjał rozwoju turystyki wciąż się poprawia w 99 ubogich wioskach, które mają warunki do rozwoju turystyki. Ponad 40 000 zarejestrowanych z grupy osób biednych bezpośrednio zajmuje się usługami turystycznymi, a ponad 10 000 osób zajmuje się nimi pośrednio co pozwoliło 26 000 ludzi wyjść ze sfery ubóstwa.

Walka z ubóstwem w sferze ochrony zdrowia: zacofanie placówek medycznych i brak personelu stanowią główną słabość, która hamuje rozwój usług medycznych i prozdrowotnych w Tybecie.

W ostatnich latach fundusze, projekty i polityka tworzone przez Narodową Komisję ds. Zdrowia i Planowania Rodziny Chińskiej Republiki Ludowej (PRC) koncentrowały się głównie na Tybetańskim Regionie Autonomicznym i innych obszarach dotkniętych ubóstwem.

Zastępca dyrektora Narodowej Służby Zdrowia, Wang Pei’an postuluje by zredukować koszty opłat za leczenie i kuracje rolników i pasterzy tak aby płatność za leczenie była rzeczywiście płatnością jednorazową.

Obstaje również przy tym, by za pomocą kursów zwiększyć poziom kwalifikacji personelu w szpitalach, dzięki czemu będzie możliwe stworzenie „zespołów talentów”, które będą podlegać systemowi oceny, co powinno doprowadzić do zwiększenia efektywności personelu medycznego.

Dodał, że powinniśmy faworyzować fundusze na rzecz Tybetu, podejmować wysiłki na rzecz poprawy usług medycznych i prozdrowotnych na obszarach rolniczych i pasterskich oraz znacząco poprawić zdolność diagnozowania i leczenia poważnych chorób.

Dodał jednocześnie, że powinno być zbudowanych wiele regionalnych ośrodków medycznych i centrów zdrowia o kluczowym, ponadregionalnym znaczeniu; powinno się wspierać osoby nieposiadające dostępu do środków transportu, a tam gdzie ludność jest bardziej skoncentrowana tworzyć punkty medyczne; poprawić zdolności do walki z najpowszechniejszymi chorobami, chorobami najczęściej występującym i pomocy w nagłych przypadkach. Należy również wzmocnić edukację prozdrowotną i tworzyć warunki do poprawy zdrowotności społeczeństwa; energicznie wspierać rozwój medycyny tybetańskiej i wspomagać Tybetańczyków w podnoszeniu poziomu wiedzy na temat zdrowia.