2018-04-16 Źródło: China Tibet Online
"Nigdy nie pozwolimy na to, aby choć piędź tybetańskiej ziemi została oddzielona od Chin, nie dopuścimy, by choć jeden biedny człowiek odstawał od reszty i nigdy nie będziemy rozwijali gospodarki kosztem środowiska". Wu Yingjie, szef Partii Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, stwierdził w niedawno udzielonym wywiadzie, że należy podjąć wszelakie wysiłki na rzecz długofalowego rozwoju i budowy stabilności Tybetu.
Reporter: W jaki sposób Tybet wdroży strategiczną koncepcję generalnego sekretarza Xi Jinpinga: "rządzić krajem, rządząc granicami, rządzić granicami stabilizując najpierw Tybet", by zapewnić harmonię społeczną i stabilność w Tybecie a także wzmocnić rozwój regionów przygranicznych?
Wu Yingjie: Tybet jest ważnym obszarem granicznym i  regionem etnicznym Chin, którego granice mają ponad 4000 kilometrów długości. To front w walce z separatyzmem, który ma do spełnienia szczególną misję: chronić stabilność i promować harmonię, która zawsze musi być naszym najwyższym priorytetem. Nigdy nie pozwolimy na to, aby choć piędź tybetańskiej ziemi została oddzielona od Chin. Nieodzowne jest zatem umocnienie koncepcji integracji, nasilenie kontaktów, wymiany i komunikacji między wszystkimi grupami etnicznymi w sferze turystyki i  innych branż oraz promowanie jedności narodowej. Powinniśmy skoncentrować się na myśleniu  zorientowanym  na człowieku i powiększać dobrobyt ludzi  przywiązując wielką wagę do kwestii związanych z egzystencją, takich jak ukierunkowanie kapitału i poszczególnych projektów na najniższy szczebel  starając się zatrudnić absolwentów szkół wyższych i realizując bezpłatną piętnastoletnią edukację.
Reporter: Tybet - na poziomie prowincji, jest obszarem koncentracji ubóstwa, łagodzenie ubóstwa jest bardzo żmudnym zadaniem. W jaki sposób Tybet może wykorzystać ducha 19 Kongresu Narodowego, by przezwyciężyć trudności i pomóc ludziom wszystkich grup etnicznych wyjść z biedy?
Wu Yingjie: W ciągu ostatnich dwóch lat Tybet wyprowadził z ubóstwa 280 000 ludzi. Pięć powiatów i dystryktów zostało oczyszczonych z biedy, a 25 powiatów i dystryktów osiągnęło granice ubóstwa. Wskaźnik ubóstwa spadł do 7,9 procent. Będziemy nadal koncentrować się na zubożałych dzielnicach i skupiać się na ukierunkowanym ograniczaniu ubóstwa. Po pierwsze, musimy wdrożyć zróżnicowaną politykę. Ograniczenie ubóstwa w 10 głęboko zubożałych okręgach prefektur Lhasa, Lhoka, Nyingchi i Ngari powinno być obowiązkiem odpowiednich władz prefektury lub gminy. Ograniczenie ubóstwa w 34 głęboko zubożałych okręgach  Chamdo, Nagchu i zachodnich prefekturach Shigatse powinno być realizowane na poziomie Regionu Autonomicznego poprzez koncentrację zasobów. Po drugie, musimy wzmocnić nasze wsparcie dla przemysłu i rozwoju różnych form zatrudnienia tak, aby 323 000 ludzi mogło wyjść z ubóstwa. Po trzecie, stopniowo - zgodnie z wolą narodu, lecz systematycznie będziemy podejmować wysiłki związane z  procesem przesiedleń. Po czwarte, musimy zwiększyć pomoc i wsparcie dla Tybetu tak, aby zagwarantować, że 80% Funduszu Pomocy dla Tybetu trafi do jego zubożałych dzielnic. Po piąte, musimy wdrożyć środki łagodzenia ubóstwa ekologicznego i zintegrować fundusze ekologiczne tak, aby zubożali ludzie, którzy są w stanie pracować, mogli mieć stabilne miejsca pracy i pensje. Po szóste, walka z ubóstwem powinna być powiązana z budową pozycji Partii [i jej struktur – tł.], z naciskiem na pomoc najbardziej zubożałym rejonom i grupom społecznym.
Reporter: Płaskowyż Qinghajsko-Tybetański jest także ważną narodową barierą bezpieczeństwa ekologicznego. Jak Tybet może zarządzać wzajemnymi relacjami pomiędzy rozwojem gospodarczym i społecznym a ochroną środowiska naturalnego?
Wu Yingjie: Zdecydowanie zgadzamy się [z poglądem], że "przejrzyste wody i bujne góry są nieocenionym atutem" - promowanym przez sekretarza generalnego Xi Jinpinga. Nie szczędzimy wysiłków promujących ekologiczny rozwój w trakcie budowy pięknego Tybetu. Po pierwsze, utrzymamy podstawową linię bezpieczeństwa ekologicznego. Po drugie, będziemy energicznie promować projekty zalesiania i sadzenia drzew. Po trzecie, zwalczając szkody wyrządzone środowisku musimy postępować zgodnie z systemem odpowiedzialności za całe życie.