Niektórzy widzowie nazywają „Czerwone maki” tybetańską wersją słynnego „Snu o Czerwonych Pałacach” Cao Xueqina,

W dawnych wiekach pieczęci spełniały funkcję wyznacznika władzy. Dlatego były nie tylko przedmiotami, były często kunsztownymi dziełami sztuki.

Krajowe przesłuchanie „The Voice of China” w pierwszej kolejności odbywa się w prefekturze Czamdo w Tybecie

Przez osobiste doświadczenie turyści lepiej mogą zrozumieć historię, kulturę i tradycje Tybetu.

Wspaniały spektakl młodych kontynuatorów tradycji opery tybetańskiej


Stylizowane wyobrażenie dziewczyny w stroju ludowym Bacab "będzie odpowiadało" za wizerunek powiatu Xainza (prefektura Nagchu).

Tybetański Nowy Rok, w języku tybetańskim osar (ལོ་ གསར །), to najważniejsze święto Tybetańczyków w całym roku.

Niematerialne dziedzictwo kulturowe i jego praktyczne poznanie bardzo interesują tybetańskich uczniów.

Ekspozycja w Xi'an obejmuje 100 zabytków kultury z Pałacu Potala i Norbulingka w Lhasie. Większość z nich jest wystawiana publicznie po raz pierwszy.

W Chinach opublikowano fotokopie zabytków literatury tybetańskiej z grot Mogao przechowywanych obecnie we Francji.

Brak ujednolicenia tłumaczenia terminologii tybetańskiej wpływa nie tylko na ich użycie, ale także na międzynarodową siłę dyskursu dotyczącą kwestii tybetańskich.

Wieczorem 28 listopada po raz ostatni w tym roku w Centrum Sztuki Opery Tybetańskiej w Lhasie została wystawiona tradycyjna opera tybetańska Księżniczka Wencheng.

Taniec Xianzi to rodzaj sztuki ludowej o długiej historii sięgającej dynastii Tang (618-907), sztuki, która łączy w sobie śpiew, taniec i muzykę.

Dobrze opowiedziana, bardzo dobra historia może przełamać barierę językową.

 Na wystawie w Pałacu Kultury Narodowości w Pekinie pokazano prace kaligraficzne Zhenga, kaligrafa i filantropa Zhanga Biao i malarza Huanga Jialina.

"Strefa Sztuki 798" w Pekinie, to miejsce kultowe, pokazanie tam swojej twórczości oznacza środowiskową nobilitację.

Dzięki piosence „Tybetańskie kadzidełko” młody tybetański piosenkarz San Muke stał się znany szerokiej publiczności. Piętnaście lat później życie ponownie związało z nim losy San Muke.

W odległej tybetańskiej wiosce zachowała się sztuka tradycyjnego drzeworytnictwa.